Wednesday, February 10, 2016

.....เสือห้าตัว


...โอ้ ชีวิตฉันวันนี้ไม่มีชื่อ ….. ฉันบอกว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน แต่ฉันอาจแยกมันออกเป็นส่วนที่ 2 และ 3 เพราะฉันคิดว่าฉันอาจจะไปมากกว่า 100 หน้า! คุณรู้ว่าชอบในรายการก่อนหน้า คุณมีฉากหลังของทอนและการผจญภัยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของทองและต้นกำเนิดของทอน interreacts และจากนั้นอีกครั้ง Nontaz ตีความเรื่องราวของเขาและจากนั้นคุณทองแดงได้รับการยอมรับว่าจะตบมันอย่างมีนัยสำคัญนี่คือชื่อ Nontaz แต่บ่อยครั้งที่พับมันออกอย่างจริงจัง จริงๆแล้วฉันเป็นมือใหม่..หากมาด ดีมีสตางค์นั่งผ่อนคลาย .........โอ้..ชายวณิพกผู้ชอบร้อยกรองบทกวีเกี่ยวกับดอกไม้หอมให้สาวๆที่พำนักอยู่ในปราสาทฟังโอ....ได้ถูกหญิงชรารังเกียจเพราะกรรมที่เขาก่อไว้ต่อหน้าหญิงสาวเหล่านั้นเพียงแต่การละเว้นราเชลลูกสาวของนางแม่มดทำให้เกิดอารมณ์ริษยา หญิงชรามาโดผู้มีเวมมนตร์อยู่บ้าง หล่อนรักษาฝีหนองอักเสบที่อกของลูกสาวจนหายและปรามาสชายหนุ่มที่ไม่มาสู่ขอลูกสาวของนางแต่กลับไปชอบโยลองด์แทน. ใครที่เคยประสพพบพักตรลูกสาวของนางย่อมเข้าใจดีถึงความแตกต่าง,ความไม่ทัดเทียมกันในรูปลักษณ์...ในสโลวีเนีย ณ ที่ๆเป็นที่พำนักของแม่มดใจทรามนามว่าประไพชอบใส่หมวกที่มียอดแหลมในร่างของหญิงชรา มาโด ความฝันของหล่อนจะเป็นความจริงขึ้นมาก็ต่อเมื่อหล่อนได้ผลักหน้าของผู้ชายที่หมายปองโยลองด์และพยายามล่วงล้ำเข้าไปในปราสาท...ก้าวล่วงไปสู่ยุคของ ปราสาทเพชรจามรี. อ่านเม็นท์เด็ดแล้วชอบตอบไม่ได้ ให้ลายเท็คเฟคอารมณ์ชมสหาย มิต้องแชท ลายรอ จนคอเอียง หาปุ่มแทคส่งขาจรว่อนสายนอก ตลกไม่บอกสำรวจมาค่าข้อแม้ รวมเบ็ดเตล็ด ฤๆไม่พร้อมยอมไวฟาย ...........เธอจินตนาการต่อไปอีกว่า............มีคนผู้รักด้านศิลปศาสตร์ประเภทกวีที่ชอบลำพันถึงธรรมชาติมาด้อมมองสนามด้านตะวันตกของปราสาทผีสิง มีต้นสายน้ำผึ้งขึ้นเป็นแนวยาวก็อดไม่ไหวที่จะเด็ดออกมาดมมีกลิ่นหอมระรื่นระคนด้วยกลุ่นละอองจางๆมีกลิ่นคล้ายกลิ่นน้ำหอมคริสตินดิออร์กลิ่นดอกมูเก็ต์ เป็นดอกไม้ที่น่ารักก้านดอกบอบบางและปักใจชอบทันทียามที่ได้ยินเสียงขับกล่อมจากเบื้องสูงบนหอคอย....เขาเป็นนักเลงประเภทร่อนเร่พเนจรพร้อมบทกลอนใหม่ที่ถุกจุดประกายขึ้นจากสิ่งแวดล้อมเช่นดอกไม้เยี่ยงนั้น จุดประสงค์อันใดฤๆที่ผลักดันให้เขากระทำเช่นนั้นย่อมเป็นเรื่องที่อธิบายได้ยาก แต่ลอร์ดโอเนซิมก็อุบัติสายตาไปบรรจบเข้ากับสิ่งๆหนึ่งนั่นก็คิอ คาตาปู หรือเกาฑันเป็น อาวุธสงครามสมัยโบราณทีมีไว้ใช้ยิงขึ้นไปพร้อมกับลูกรอกหรือสิ่งของหนักๆเพื่อให้ผ่านข้ามกำแพงเวลาเกิดศึกสงคราม นี่ใช่เวลาสงครามก็หาไม่แล้วอะไรเล่า...เขาจินตนาการต่อไปว่าภรรยาของหัวหน้ายามรักษาการณ์ได้ถูกกวีผู้นี้ขับกล่อมบทกลอนเกี่ยวกับความหอมของดอกมูเก็ตเข้าให้แล้ว....เพื่อหลอกล่อเธอแล้วนำตัวเองเข้าไปในปราสาทได้สำเร็จเป็นที่แน่นอนมาดแม่นว่าเขาถูกยามหกเจ็ดคนช่วยกันจับตัวไว้ได้ ขุนนางโอเนซิมที่บารมีเหนือกว่าท่านลอร์ดใดๆในแคว้นเบอร์กานดีคิดต่อไปอย่างมีความสุขที่จะได้เผิชญหน้ากับชายจรจัดผู้ชอบร่ายกวีเกี่ยวข้องกับดอกไม้หอม และแล้วมันผู้นั้นจะต้องถูกเขาตัดใบหูออกสังเวยนางบำเรอของเขาเช่นเดียวกับที่ ศิลปินชื่อ วินเซ็นต์แวนโก๊ะเคยกระทำต่อ ราเชน นางโรมแห่งหอคอยโคมแดง...และอย่างอื่นรวมทั้งบทกลอนของวณิพกคนนี้จะถูกเขาหั่นเป็นชิ้นๆต่อหน้าเพื่อนพ้องของเขาที่มางานเลี้ยงครั้งนี้และเป็นครั้งเดียวเท่านั้นที ราเชลได้ถุกเชิญเข้าร่วมด้วยในงานเลี้ยงรื่นเริง ในเมืองมีแม่มดมนุษย์ป้าๆมีสถานะในเฟสบุคเป็นบุคคลที่สามผู้เฃื่อว่าชายวณิพกเชื้อสายขุนนางกรีกผู้ชอบร่ายกลอนเกี่ยวข้องกับดอกไม้หอมมาหว่านเสนห์ให้กับหญิงสาวที่พำนักอยู่ในปราสาทเก่าแก่มีอาย  หล่อนคือมนุษย์
ส่วนสามีของเธอ....จินตนาการว่า......เหล่าทหารยามที่เฝ้าบรรดาประตูคูหออยู่ก็ไม่สามารถกีดขวางเทพบุตรเฃื้อสายกรีกคนนี้โดยไม่ให้โรยตัวมาเยี่ยมเธอถึงในห้องนอนอันแสนสบายนั้นได้ หากมาตรว่าความฝันนั้นๆเป็นความจริงขึ้นมาเราคงได้ยินเสียงพิณระคนเสียงโอดครวญปรวนแปรเป็นกังวานดังประหนึ่ง....สายรุ้ง เรื่อง หอคอยที่เจ็ดแห่งกษัตริย์ ณ. ประสาท ริปาย นักประวัติศาสตร์ได้พยายามเล่าชีวิตที่หน้าเลื่อมใสของ ดยุคแห่งชาวัวนาม อเมเด ที่ 8 (ค.ศ. 1383 – 1451) เพื่อพยายามให้เราลืมคำกล่าวของนักเขียนอย่าง วอลแตร์ที่เขียนให้เรารู้จักชื่อเสียงของปราสาทริปาย แต่ ความจริงไม่ปรากฏในงานเขียนของขุนนางแฟร์เนย์ หรือ สันตะปาปา เฟดเดอริคที่ ห้า ผู้อ่อนโยนและมีนัยเป็นคู่แข่งและเป็นผู้เล่าเรื่องชีวประวัติของนักบุญ เรื่องนี้เป็นชีวประวัติของขุนนางผู้มีชื่อเสียงในทางบาดาลใต้ท้องทะเล ได้รับเลือกที่เมือง เจนีวา ในปี ค.ศ. 1435 ไห้ดำรงตำแหน่ง ผู้ต่อต้านและไม่ยอมรับ พระสันตะปาปา เออแณนที่ 4 และ นิโคลัสที่ 5 และได้ทำการสละตำแหน่งในปี ค.ศ. 1449 ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่แต่ตอนนี้เขาถูกลืมไปแล้ว เพราะมันเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่ายเมื่อลัทธิของคาธอลิคมีการแยกตัวออกมา....ขุนนางผู้นี้ชื่อ การเวก เดอลาดร็องช์ผู้เปลี่ยนนามสกุลข่วองรมสองตนเองเป็นเชื้อพระวงศ์เพราะประวัติศาสตร์ เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอัศวินจากพระหัตถ์ของพระราชินี...โดยมีเสือห้าตัวเป็นประจักษ์พยาน