Monday, April 13, 2020

The nothing man

away through no fault of his own.

Thompson always excelled at psychology.  If you find the “snobbery with violence” of the puzzle school too anodyne for your spirit to muster enthusiasm for, pick up a Jim Thompson book pretty much at random — excepting perhaps his debut, Now and on Earth (1942) — and watch a man (it was always a man with Thompson, though we shall get to his women shortly) crumble and crack and fracture apart as his mind eats itself while the external world either carries on blithely unaware or, as is more often the case, staggers and reels from the earthquake this sets off within it.  The small casts, the small towns, the tight packing of geography, the inescapability of one’s actions, press and press and press inwards on these men, the external violence they mete out more than balanced by the slow awareness of dispossessed reasoning.  And typically the only people who have any chance of understanding their predicaments — through being the people who are made aware of them in the first place — are the ones who end up dead.

Nothing Man 3And yet Clinton Brown is not a stupid man (only a very few of Thompson’s protagonists were — Kevin “Kid” Collins from After Dark, My Sweet being the most visible example).  He is perceptive enough in his toadying to newspaper owner and Pacific City moral guardian Austin Lovelace to keep mix in a healthy dose of unsuspected disdain and remain manipulative of and highly-regarded by the man.  His aggrieved handling of chief of police Lem Stukey is, if anything, the polar opposite of this: he riles Stukey precisely so that he will eventually be left alone, steering the investigation set to uncover Brown himself away, always away and down routes that keep possibilities open and provide the lazy, conceited Stukey with a chance to shine while acknowledging the flaws at the heart of the man:

I will say this for Stukey: he is absolutely fearless and relentless where vagrants are concerned.  Let Lem and his minions apprehend some penniless wanderer, preferably colored and over sixty-five, and the machinery of the law goes into swift and remorseless action. … In an amazing number of instances, the vagrant appears to be the very person responsible for a long series of hitherto unsolved crimes…

And particularly in this Brown displays an unyielding moral streak — I shall not spoil how — which would not be the hallmark of a stupid man.

Where Clinton Brown falls, what he shares in common with the conmen and shysters who find themselves murderers in Thompson’s world, is a simple core moral weakness manifesting itself around women.  Here it is Deborah Chasen who starts this decline, with her

[c]orn-colored, almost-coarse hair, pulled back from her head like a horse’s tail; green eyes that were just a shade off center; mouth a little too big.  Assessed individually, the parts were all wrong, but when you put them all together you had a knock-out. There was something inside of her, some quality of, well, fullness, of liveness, that reached out and took hold of you.

And from this first meeting, the clash and fire of this lonely woman and this terrified man, she is transformed into something more human, more fully a part of a world that he can begin to see himself inhabiting, becoming “so wonderfully earthy and human.  Eve before the apple, Circe with the giggles, Pompadour on a night off.”  And this is the terrible thing with Thompson — you almost feel these two could make it, that there’s rejection and pain enough around them as it is and they might at least have a shot at something close to happiness…and yet before they’ve even met their situations are such that it can’t end well, it simply can’t.  I don’t know how he does it, but it’s a repeated motif in Thompson’s work that gets me every single time.  I believe it was Philip Marlowe who said that dead men are heavier than broken hearts; well, watching Thompson’s take on the doomed romance play out time and time again always leaves me with a league of dead men in my chest.

Nothing Man 2Particularly here, there is a tremendous gentleness in the handling of this.  Where the hardboiled school Thompson rises above despite being classed in tended to take a cynical and poorly-dated attitude to its women, Thompson uses them to reflect back badly on his men, and with Brown’s own guttural and knee-jerk terror at being found out remaining at the heart of everything that goes on here, there is time and space given to Mrs. Chasen and bring her desperately to life through Brown even as you know she must end up the worse for it.  And where the easy accusation of misogyny is frequently levelled at work of this apparent ilk (I say “apparent” because Thompson was a far more human and humane writer than Spillane, Hammett, Chandler, etc and frequently mistakenly lumped in with any selection of them) instead what we’re given is, well, the overriding power of necessity…though be prepared for certain conceptions you may decide to carry through with you to be unpicked come the end.

I’ve got this far into writing this and have just realised that I’m not sure what I’m doing — I haven’t really picked out a single theme to explore, and this is too far-ranging to feel like a review and too narrow to constitute a comparison piece of Thompson’s work from this era…so I’m not sure what that leaves.  If you’re looking for a comparatively gentle, non-famous introduction to his output then this may not be the best place to start, but anyone who has some experience of Thompson already will perhaps be a little surprised at how delicately and thoughtfully the typical touchstones are revisited.  It lacks the compelling inability to look away of The Killer Inside Me or Pop. 1280, and is less propulsive and suspenseful than The Getaway or A Hell of a Woman, but in light of the likes of The Grifters it shows Thompson having a similar swipe at a familiar milieu and coming away very much the victor.

Ah, dammit, it is good to be talking about Jim Thompson.  Expect much more in the months to come…

~

As far as I can tell, Thompson’s full catalogue currently seems to be published by Mulholland Books, the cover of this one being the very first image at the top of the post.  However I submit the cover of the Mysterious Press edition, the third image in this post, for the Golden Age Vintage Cover Scavenger Hunt at My Reader’s Block under the category Cigarette or Pipe. translate: ... an impersonal human being does nothing without his own faults.

Thompson is always good at psychology. If you find the "violent, high-head" of the school to solve the problems that cause pain for your soul to gather enthusiasm, pick up Jim Thompson's book at random. - Except maybe it was released now and on earth (1942). Men (it was men with Thompson always, even if we reached their women soon) would break and shatter into pieces because His mind eats as the outside world proceeds unknowingly or as he thinks. The wheel of the earthquake set inside They liberated the small, small town that was full of geography, the inevitability of pressing and pressing actions and going inside with these people. The external violence they encountered was more balanced. With awareness slowly And in general, the only person who has the opportunity to understand with their tiredness - through being the person who is made aware of them in the first place - is the person who ends up dying.


The shadowless man so he could be left alone. In the end, the investigation was always determined to find Brown. The possibility was open and laziness. Give to the opportunity to shine while accepting the flaws that are the heart of man. No sound, no one wants to understand.

And from the first meeting, the clash and fire of this lonely woman and terrifying man, she became something more human and a part of the world where he could start to see himself alive. Wonderfully. You know she must make it worse And where simple accusations of hate for women are often held in the work of this family (I say "clearly" because Thompson is a humanitarian writer, the power of necessity that Obsessive ... Even if you must be prepared for some concepts that you may decide to act on evil ... Jim Thompson expects more in the coming months. I have not chosen a single theme to explore and this is too far to feel like a review. And it's too narrow to be a comparative piece of Thompson's work from this era ... so I'm not sure what's going on If you are looking for a gentle and not-so-famous introduction to his work, this may not be the best place to start. But anyone who has already had experience with Thompson may be a little surprised at the intricacy and general thinking. It shows that Thompson has a similar flick in a familiar environment and is very liberated from victory ... Oops, unfortunately speaking of

Friday, July 26, 2019

Bell of Genieve

About this story, it explores the conflict of life after death and life of the surrogated creator. my untrue story ...................which I have made the article all upon my dreams of...but her real name still disclosure
"Cherry Steinway" ..All artists own its reputation most of the time from the predecessor.....:

translate เกี่ยวกับเรื่องนี้มันสำรวจความขัดแย้งของชีวิตหลังความตายและชีวิตของผู้สร้างตัวแทน เรื่องราวที่ไม่จริงของฉัน ................... ซึ่งฉันได้ทำสิ่งประดิษฐ์ทั้งหมดตามความฝันของฉันของ ... แต่ชื่อจริงของเธอยังคงเปิดเผย
"Cherry Steinway" .. ศิลปินทุกคนเป็นเจ้าของชื่อเสียงเกือบตลอดเวลาจากรุ่นก่อน






Hello ladies and gentlemen, friends, and esteem fellow artists to whom anxious to observe my 3Ď comics as I hereby proudly to prònounce that the story will remain awesome and gradually now to be continued....












Come sail away; because I am sailing away...


Sunday, December 30, 2018

Un Mdmn Fifi







while I like complex storylines, I'm afraid that the erotica might not work.

; color: #333333; font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18.2px;">For the future, the comics I have in mind, as you all know by now (at risk of sounding like a broken record), are Sen's first comic, Lali Sutra, a black desk comic, and probably Professor Brown. Stories like Siren 7 might have to wait a little bit. I have some simple comic ideas of Laila, Rox and some dude getting it on, and a story about Lali through the eyes of an outsider that falls in love with her.
Dec 9, 2012 - หอมกลิ่นกรุ่นครัน หอมนั้นยังบ่เลย เนื้อหอมทรามเชย หวานเพราะกระไรเลย บ่เหมือนทรามเชย เราละเหนอ. Slash the moon. by Thon D. Nontaz. Posted by ...
You've visited this page 4 times. Last visit: 12/1/18



ที่รักของเขาเพิ่มข้อกำหนดใหม่: หมูป่าจะต้องตายต่อหน้าต่อตา แปรงสัตว์กับพวกเขาและบารอนออกเดินทางไล่ตามและจบชีวิตของเขา ในตอนเย็นทั้งคู่เดินไปในสวนสาธารณะที่อยู่ติดกับที่อยู่ของท่านบารอนและในช่วงเวลาแห่งการพลัดพรากจากกันนางสาวแอนแวนเซเลสกล่าวว่า: ไม่ฉันจะนอนหลับ ... ใครที่รักฉันตามฉัน! " เมื่อปราสาทหลับไปบารอนก็เดินไปที่ห้องของหญิงสาวที่ประตูไม่ล็อค เขาเข้ามาและจูบคุกเข่าเมื่อเธอบ่น: "ฉันจะกลับมา รอฉัน บารอนจะรอเขาอยู่บนเตียง แต่ระเบียงที่เหนื่อยล้าและเขาหลับไปจนกว่าไก่กาจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับเริ่มต้น ความสับสนของร่างผู้หญิงที่อยู่ใกล้เขาและการตกแต่งที่แปลกประหลาดทำให้เขาสงสัยว่าเขาอยู่ที่ไหน เพื่อนของเธอตอบกลับ "จากน้ำเสียงที่หยิ่งผยองเธอพูดกับสามีของเธอ:" ไม่มีอะไรเลย มันเป็นไก่ที่ร้องเพลง กลับไปนอนนะครับ ...1. Here I am, there you are (2. Here am I, there you are)
Together baby we should go far
A girl like you, a boss like me
Two hearts together like they ought to be 
Can't believe, I've got a girl like you, 
Narrated

 Mme Berthe d’Avancelles a longtemps repouss? les avances du baron Joseph de Croissard.
 Ce dernier se ruine en festivit?s co?teuses pour la conqu?rir, notamment en parties de chasse.
 C’est dans le cadre d’une de ces parties d’automne que la veille du d?part ? la chasse,
 Mme d’Avancelles s’engage ? lui c?der s’il tue le sanglier.
 Le Baron s’arrange pour qu’il en soit ainsi mais, 


นาง Berthe d'Avancelles ไม่ค่อยจะพอใจนักในตัวบารอนผู้เป็นสามีเมื่อเธอมีอาการต่อต้านความก้าวหน้าของ Baron Joseph de Croissard มานานแล้ว 
จนกระทั่งวันหนึ่งในฤดูร้อน ท่านบารอนก็จะเข้าป่าล่าเสือดำมาทำเป็นอาหารรับประทานเพื่อบำรุงอวัยวะส่วนล่างของท่านบารอนให้ฟิตปึ๋งปั๋งและเตะปี๊บดัง
....ซากสัตว์ป่าหลังในงานฉลองราคาแพงเพื่อพิชิตมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการล่าสัตว์ฝ่ายเดียว มันอยู่ในบริบทของส่วนหนึ่งเริ่มขึ้นก่อนเวลาของ
ฤดูใบไม้ร่วงที่วันก่อนการเดินทางไปล่าสัตว์ Mme d'Avancelles ตกลงที่จะยอมให้เถ้าแก่หรือบารอนผู้เป็นสามีให้มีอะไรๆกันถ้าเขาฆ่าหมูป่าและ
เสือดำสำเร็จ การที่ท่านบารอนจัดให้มันก็เป็นเช่นนั้น แต่มาดามเถ้าแก่เนี้ย
ที่รักของเขาเพิ่มข้อกำหนดใหม่ว่า : หมูป่าจะต้องตายด้วยกระสุนปืนไปต่อหน้าต่อตา ในบริเวณที่เขาตั้งที่พักอยู่และชากสัตว์กับพวกเขา

ต้องทำหลักฐานไว้ให้หล่อนดู


และเมื่อท่านบารอนออกเดินทางไล่ตามและพยายามจบชีวิตของเสือดำตัวสุดท้ายได้แล้ว เวลาผ่านไป 
ในตอนเย็นทั้งคู่เดินไปในสวนสาธารณะที่อยู่ติดกับที่อยู่ของท่านบารอนและในช่วงเวลาแห่งการพลัดพรากจากกัน
หลังจากที่เถ้าแก่วิงวอนมาดามที่รักอยู่ชักพักนาง..แวนเซเลสกล่าวว่า: ไม่ฉันไปห้องเพื่อจะนอนหลับ 
... ใครที่รัก ยูว์ รักฉันตามฉันมา! " เมื่อปราสาทเงียบลงในคืนพระจันทร์เต็มดวง เถ้าแก่เนี้ยก็หลับไป การหลับไปของเธอทำให้ท่านบารอนก็ไม่ทราบมาก่อน
 จึงค่อยๆย่องเดินไปที่ห้องของหญิงสาวใช้ที่ประตูไม่ล็อค เขาเข้ามาและจูบคุกเข่าแทบเท้าและเมื่อเธอบ่น: "ฉันจะกลับมาอีกให้เถ้าแก่นอนรอฉัน
 เป็นอันว่าบารอนจะนอนรอเธอ อยู่บนเตียง แต่ระเบียงที่มีลมโชยในฤดูร้อนหลังการล่าสัตว์ที่เหนื่อยล้าและเขาหลับไปจนกว่าไก่กาจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับเริ่มต้น
 ความสับสนของร่างผู้หญิงที่อยู่ใกล้เขาและการตกแต่งที่แปลกประหลาดทำให้เขาสงสัยว่าเขาอยู่ที่ไหน เพื่อนนอนของเขาตอบกลับ 
"จากน้ำเสียงที่หญิงผอมสูงเช่นเธอจะทำนำเสียงเยี่ยงเวลาที่เธอพูดกับสามีของเธอ:" ไม่มีอะไรเลย มันเป็นไก่ที่ร้องเพลง กลับไปนอนนะคะ..
.เรื่องไก่ขันยามเช้าของนักประพันธ์อวุโส กีย์ โมพาสซอง  จบสมบูรณ์    Thon Nontaz ผู้แปล


ประวัติ ตามกาลเวลาของ shelleyxus เพื่านำเสนอการเดินทางท่องเที่ยวภายในประเทศไทยที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผู้ประพันธ์รวมถึงความเป็นไปได้ที่จะเข้าถึงเว็บอื่นๆของผู้เขียน

.My blogger Shelleyxus page การกด
.

หรือสัมผัสเพื่อการเปลี่ยนแปลง..ประมาณว่าผู้ประพันธ์คือ shellyxus ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีความสำคัญพอจึงขอ อณุยาติ เรียน เชิญ คุณ Dang Aswin หรือ ท่านอัศวินการเวกเข้ามาเกี่ยวข้องและมีลักษระแก้ไขเงื่อนปมที่ยุ่งเหยองให้คลายออกด้วย ณ.ที่นี้ : Mัy FacebookPage....... Main page มีของดีมาฝาก.
ใช่แล้วครับการเรียนเขียนโคีดทำบ๊ลอคก็ต้องมีครู พลันนั่งคิดถึงตอนวัยเด็กผมอยากเล่นกีร์ต้าร์มาก ก็ไปเสียสตางค์เรียน มันก็ไม่ได้เรื่อง คงเป็นเพราะตัวเราไม่มีหัวทางนี้ แต่ตอนหลังเพื่อนช่วยสอยแล้วเล่นให้ดูครับก้เลยพอไปวัดกับเขาได้ .ทัชสครีน หรือ คลิก ที่นี่ "ทำไมถึงได้รู้วิธีสร้าง บล๊อค ด้วยตนเอง...มันเป็นบ๊ลอคที่สร้างขึ้นด้วยมือของผม....กดหรือ ทัชได้เลย ปีใหม่มีอะไรใหม่ๆ-ต้องขออวยพรทุกๆท่านให้ประสพ พบกับความสุูในวันปีใหม่ที่เวียนมาบรรจบครบรอบอีกครั้งหนึ่ง Pageของผมสอนวิธีทำบ๊ลอคให้ตัวเอง.
Since she was born and raised in Cha Am, Thailand.Thon D. Nontaz>In her dreams, Lali often appears as the impassable "Girl with the Golden Place"During the course of the story you might find that her dreams gradually begin to reveal more and more secrets.

Thong D Nontasut

Create Your Badge


Cherry adventure There's that story going to be published some where around this yearNormandy in the winter of 1870, in a fictional chateau which is being used as a headquarters by Prussian officers. The main characters of the story are quickly introduced: the Major, a dignified and cultured German aristocrat; his Captain, a boorish and lecherous minor Prussian landowner; two lieutenants from the Prussian bourgeoisie; and the title character, a handsome but arrogant and extremely unpleasant German captain known to his comrades as "Mademoiselle Fifi" due to his effeminate manner.
The officers have been quartered in the chateau for several weeks, and as they are far away from the fighting and do not want to go out due to the endless rain, the officers are desperately bored. They have been spending their days drinking, gambling, and destroying the chateau's paintings, furniture and other fine objects. After a boring lunch, the aristocratic captain suggest a dinner party and sends an army transport wagon to the local town to bring back some prostitute

Tuesday, December 25, 2018

นี่มันคือบล๊อคของเรา.....กดซิ จะได้เห็นภาพ


มันเกี่ยวข้องกับการสร้างรางคู่ให้กับรถไฟสายใต้..ทำไมครับ...ครับผม...เพื่อพี่น้องทางชายแดนภาคใต้....clicks it


This is a sin.....a




Wednesday, February 10, 2016

.....เสือห้าตัว


...โอ้ ชีวิตฉันวันนี้ไม่มีชื่อ ….. ฉันบอกว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน แต่ฉันอาจแยกมันออกเป็นส่วนที่ 2 และ 3 เพราะฉันคิดว่าฉันอาจจะไปมากกว่า 100 หน้า! คุณรู้ว่าชอบในรายการก่อนหน้า คุณมีฉากหลังของทอนและการผจญภัยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของทองและต้นกำเนิดของทอน interreacts และจากนั้นอีกครั้ง Nontaz ตีความเรื่องราวของเขาและจากนั้นคุณทองแดงได้รับการยอมรับว่าจะตบมันอย่างมีนัยสำคัญนี่คือชื่อ Nontaz แต่บ่อยครั้งที่พับมันออกอย่างจริงจัง จริงๆแล้วฉันเป็นมือใหม่..หากมาด ดีมีสตางค์นั่งผ่อนคลาย .........โอ้..ชายวณิพกผู้ชอบร้อยกรองบทกวีเกี่ยวกับดอกไม้หอมให้สาวๆที่พำนักอยู่ในปราสาทฟังโอ....ได้ถูกหญิงชรารังเกียจเพราะกรรมที่เขาก่อไว้ต่อหน้าหญิงสาวเหล่านั้นเพียงแต่การละเว้นราเชลลูกสาวของนางแม่มดทำให้เกิดอารมณ์ริษยา หญิงชรามาโดผู้มีเวมมนตร์อยู่บ้าง หล่อนรักษาฝีหนองอักเสบที่อกของลูกสาวจนหายและปรามาสชายหนุ่มที่ไม่มาสู่ขอลูกสาวของนางแต่กลับไปชอบโยลองด์แทน. ใครที่เคยประสพพบพักตรลูกสาวของนางย่อมเข้าใจดีถึงความแตกต่าง,ความไม่ทัดเทียมกันในรูปลักษณ์...ในสโลวีเนีย ณ ที่ๆเป็นที่พำนักของแม่มดใจทรามนามว่าประไพชอบใส่หมวกที่มียอดแหลมในร่างของหญิงชรา มาโด ความฝันของหล่อนจะเป็นความจริงขึ้นมาก็ต่อเมื่อหล่อนได้ผลักหน้าของผู้ชายที่หมายปองโยลองด์และพยายามล่วงล้ำเข้าไปในปราสาท...ก้าวล่วงไปสู่ยุคของ ปราสาทเพชรจามรี. อ่านเม็นท์เด็ดแล้วชอบตอบไม่ได้ ให้ลายเท็คเฟคอารมณ์ชมสหาย มิต้องแชท ลายรอ จนคอเอียง หาปุ่มแทคส่งขาจรว่อนสายนอก ตลกไม่บอกสำรวจมาค่าข้อแม้ รวมเบ็ดเตล็ด ฤๆไม่พร้อมยอมไวฟาย ...........เธอจินตนาการต่อไปอีกว่า............มีคนผู้รักด้านศิลปศาสตร์ประเภทกวีที่ชอบลำพันถึงธรรมชาติมาด้อมมองสนามด้านตะวันตกของปราสาทผีสิง มีต้นสายน้ำผึ้งขึ้นเป็นแนวยาวก็อดไม่ไหวที่จะเด็ดออกมาดมมีกลิ่นหอมระรื่นระคนด้วยกลุ่นละอองจางๆมีกลิ่นคล้ายกลิ่นน้ำหอมคริสตินดิออร์กลิ่นดอกมูเก็ต์ เป็นดอกไม้ที่น่ารักก้านดอกบอบบางและปักใจชอบทันทียามที่ได้ยินเสียงขับกล่อมจากเบื้องสูงบนหอคอย....เขาเป็นนักเลงประเภทร่อนเร่พเนจรพร้อมบทกลอนใหม่ที่ถุกจุดประกายขึ้นจากสิ่งแวดล้อมเช่นดอกไม้เยี่ยงนั้น จุดประสงค์อันใดฤๆที่ผลักดันให้เขากระทำเช่นนั้นย่อมเป็นเรื่องที่อธิบายได้ยาก แต่ลอร์ดโอเนซิมก็อุบัติสายตาไปบรรจบเข้ากับสิ่งๆหนึ่งนั่นก็คิอ คาตาปู หรือเกาฑันเป็น อาวุธสงครามสมัยโบราณทีมีไว้ใช้ยิงขึ้นไปพร้อมกับลูกรอกหรือสิ่งของหนักๆเพื่อให้ผ่านข้ามกำแพงเวลาเกิดศึกสงคราม นี่ใช่เวลาสงครามก็หาไม่แล้วอะไรเล่า...เขาจินตนาการต่อไปว่าภรรยาของหัวหน้ายามรักษาการณ์ได้ถูกกวีผู้นี้ขับกล่อมบทกลอนเกี่ยวกับความหอมของดอกมูเก็ตเข้าให้แล้ว....เพื่อหลอกล่อเธอแล้วนำตัวเองเข้าไปในปราสาทได้สำเร็จเป็นที่แน่นอนมาดแม่นว่าเขาถูกยามหกเจ็ดคนช่วยกันจับตัวไว้ได้ ขุนนางโอเนซิมที่บารมีเหนือกว่าท่านลอร์ดใดๆในแคว้นเบอร์กานดีคิดต่อไปอย่างมีความสุขที่จะได้เผิชญหน้ากับชายจรจัดผู้ชอบร่ายกวีเกี่ยวข้องกับดอกไม้หอม และแล้วมันผู้นั้นจะต้องถูกเขาตัดใบหูออกสังเวยนางบำเรอของเขาเช่นเดียวกับที่ ศิลปินชื่อ วินเซ็นต์แวนโก๊ะเคยกระทำต่อ ราเชน นางโรมแห่งหอคอยโคมแดง...และอย่างอื่นรวมทั้งบทกลอนของวณิพกคนนี้จะถูกเขาหั่นเป็นชิ้นๆต่อหน้าเพื่อนพ้องของเขาที่มางานเลี้ยงครั้งนี้และเป็นครั้งเดียวเท่านั้นที ราเชลได้ถุกเชิญเข้าร่วมด้วยในงานเลี้ยงรื่นเริง ในเมืองมีแม่มดมนุษย์ป้าๆมีสถานะในเฟสบุคเป็นบุคคลที่สามผู้เฃื่อว่าชายวณิพกเชื้อสายขุนนางกรีกผู้ชอบร่ายกลอนเกี่ยวข้องกับดอกไม้หอมมาหว่านเสนห์ให้กับหญิงสาวที่พำนักอยู่ในปราสาทเก่าแก่มีอาย  หล่อนคือมนุษย์
ส่วนสามีของเธอ....จินตนาการว่า......เหล่าทหารยามที่เฝ้าบรรดาประตูคูหออยู่ก็ไม่สามารถกีดขวางเทพบุตรเฃื้อสายกรีกคนนี้โดยไม่ให้โรยตัวมาเยี่ยมเธอถึงในห้องนอนอันแสนสบายนั้นได้ หากมาตรว่าความฝันนั้นๆเป็นความจริงขึ้นมาเราคงได้ยินเสียงพิณระคนเสียงโอดครวญปรวนแปรเป็นกังวานดังประหนึ่ง....สายรุ้ง เรื่อง หอคอยที่เจ็ดแห่งกษัตริย์ ณ. ประสาท ริปาย นักประวัติศาสตร์ได้พยายามเล่าชีวิตที่หน้าเลื่อมใสของ ดยุคแห่งชาวัวนาม อเมเด ที่ 8 (ค.ศ. 1383 – 1451) เพื่อพยายามให้เราลืมคำกล่าวของนักเขียนอย่าง วอลแตร์ที่เขียนให้เรารู้จักชื่อเสียงของปราสาทริปาย แต่ ความจริงไม่ปรากฏในงานเขียนของขุนนางแฟร์เนย์ หรือ สันตะปาปา เฟดเดอริคที่ ห้า ผู้อ่อนโยนและมีนัยเป็นคู่แข่งและเป็นผู้เล่าเรื่องชีวประวัติของนักบุญ เรื่องนี้เป็นชีวประวัติของขุนนางผู้มีชื่อเสียงในทางบาดาลใต้ท้องทะเล ได้รับเลือกที่เมือง เจนีวา ในปี ค.ศ. 1435 ไห้ดำรงตำแหน่ง ผู้ต่อต้านและไม่ยอมรับ พระสันตะปาปา เออแณนที่ 4 และ นิโคลัสที่ 5 และได้ทำการสละตำแหน่งในปี ค.ศ. 1449 ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่แต่ตอนนี้เขาถูกลืมไปแล้ว เพราะมันเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่ายเมื่อลัทธิของคาธอลิคมีการแยกตัวออกมา....ขุนนางผู้นี้ชื่อ การเวก เดอลาดร็องช์ผู้เปลี่ยนนามสกุลข่วองรมสองตนเองเป็นเชื้อพระวงศ์เพราะประวัติศาสตร์ เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอัศวินจากพระหัตถ์ของพระราชินี...โดยมีเสือห้าตัวเป็นประจักษ์พยาน




Wednesday, November 4, 2015

Some thing to celebrating life

The secret of Prof Thon Nontaz.......  I say its part of my life but I might split it up into part 3 and 4 because I think I might go over 100 pages even! You know how like in the earlier of the list. you have Thon and Thong's little adventure, and the Julie interrupts, and then again prof. Nontaz interrupts and then Khun Thong Dang dang it, walks in? This is the Prof Nontaz  Metaphore phenomenon oneat but tenfold. I'm actually designing software to help me keep track of everyone in possible future comics like this. But like I said before I need to tone it down after this comic so that I can get more exotic episodes..........ฉันบอกว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน แต่ฉันอาจแยกมันออกเป็นส่วนที่ 3 และ 4 เพราะฉันคิดว่าฉันอาจไปกว่า 100 หน้า! คุณรู้ว่าชอบในรายการก่อนหน้า คุณมีการผจญภัยเล็ก ๆ ของทงและทองและการขัดจังหวะของจูลี่และจากนั้นศาสตราจารย์อีกครั้ง Nontaz ขัดจังหวะแล้วคุณทองแดงก็เข้ามาเดินเข้ามา? นี่คือปรากฏการณ์ Prof Nontaz Metaphore ที่อยู่บนพื้นฐาน แต่สิบเท่า ฉันออกแบบซอฟต์แวร์จริง ๆ เพื่อช่วยฉันติดตามทุกคนในการ์ตูนที่เป็นไปได้ในอนาคตเช่นนี้ แต่อย่างที่ฉันพูดก่อนที่ฉันจะต้องลดทอนเสียงลงหลังจากการ์ตูนเรื่องนี้เพื่อที่ฉันจะได้รับตอนที่แปลกใหม่มากขึ้น



ขอพระคุ้มครอง












Tuesday, November 3, 2015

King Lier

กษัตริย์เลียร์ (KING LEAR)
เป็นบทละครกึ่งเศร้ากึ่งขบขันที่โด่งดังอีกเรื่องหนึ่งของเช็คสเปียร์ ถึงกับมีผู้ให้ความเห็นว่าเป็นบทละครที่ดีที่สุดของเช็คสเปียร์ เป็นการเสนอแง่มุมความคิดที่ซับซ้อนและกินความหมายกว้าง และเช็คสเปียร์ ก็ให้ความสนใจกับพฤติกรรมของตัวละครมากกว่าที่จะเล่าเนื้อหาของเรื่อง ทุกบรรทัดที่ต่อเนื่องกันจะบรรยายถึงความญเหตุการณ์ซึ่งกระทบกระเทือนจิตใจมากที่สุดในชีวิต และในกรณีของกษัตริย์เหตุการณ์ดังกล่าวได้ทำให้กษัตริย์เลียร์ทรงเสียพระสติโดยสะท้อนออกมาในลักษณะความคิด ข้อสงสัย ทัศนคติ หรือบุคลิกของตัวละคร ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาไปโดยลำดับเป็นขั้นตอนแทบไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นได้ ดังนั้นผู้ที่ได้อ่านจึงทำความเข้าใจได้ :- คำพูดที่เด่นที่กำตริย์เลียร์พูดกับคอร์เดเลียเมื่อทั้งสองพระองค์ถุกจับ .เราสองคนต้องกลายเป็นนักโทษไปแล้ว เราจะร้องเพลงด้วยกันเหมือนนกที่อยู่ในกรง ยามที่เขาต้องการให้เราสวดมนต์ภาวนา ข้าฯก็จะคุกเข่าลง และร้องขอความเมตตาจากพวกเขา.
                คำพูดที่เด่นที่กำตริย์เลียร์พูดกับคอร์เดเลียเมื่อขณะกำลังกอดร่างที่ไร้ชีวิตขององค์หญิง
“……….โอ้ชีวิต
...ทำไมสรรพสัตว์
ล้วนมีชีวิตคงอยู่ได้

แต่เจ้ากลับไม่หายใจ 
เราคงต้องจดจำอิทธิพลของความทุกข์โทมนัสที่เกิดนี้ไว้เสมอ
ไม่ควรพุดในสิ่งที่เป็นความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง
ตัวละครสำคัญ
กษัตริย์เลียร์ (KING LEAR)
เขาคือกษัตริย์ผู้ชราผู้ได้แบ่งดินแดนยกให้พระธิดาสองพระองค์ และเก็บส่วนที่3 ไว้ให้กับพระธิดาองค์ที่ทรงโปรดที่สุด จนกว่าเธอจะยอมพูดว่า เธอรักพระองค์มากกว่าผู้อื่น
CORDELLIA คอร์เดเลีย-ธิดาของกษัตริย์เลียร์ถูกลงโทษเพราะความซื่อโดยยอมรับว่าเอรักพระสวามีเท่าๆกับพระบิดาของตนเอง

GONERIL & REGAN  ธิดาที่ร้ายกาจทั้งสองพระองค์ของกษัตริย์เลียร์ ซึ่งยอมกล่าวออกมาว่ารักพระบิดา แต่แล้วในที่สุดก็ทิ้งพระองคืไป


GLOUCESTER- ข้าราชสำนักซึ่งถูกหลอกลวงให้หลงเข้าใจผิดไปว่าบุตรชายคนโตของเขาวางแผนจะฆ่าเขา แต่ในที่สุดก็รู้ว่าคนที่หลอกลวงก็คือเรแกนและสวามีของเธอเอง

EDGGAR- บุตรชายคนโตของ GLOUCESTER ซึ่งแกล้งทำตัวเป็นคนบ้าและวิ่งหนีไปเมื่อบิดาของเขาหลงผิดโดยคิดว่าเขาไม่ได้รักบิดาอีกต่อไป

EDMUND – บุตรชายคนเล็กเป็นลูกนอกสมรสของ กลูเชสเตอร์ ได้พูดเกลี้ยกล่อมให้บิดาไม่ไว้ใจเอ็ดการ์ เอ็ดมันต์เป้นคนไร้ศิลธรรม แต่สุดท้ายเขาได้สร้างความดีโดยพยายามป้องกันไม่ให้กษัตริย์เลียร์แลเคลอเดเลียถุกประหารชีวิต

KENT – สหายที่จงรักภักดีของกษัตริย์เลียร์ซึ่งอยู่เคียงข้างพระองค์มาดดยตลอด และเป้นตัวกลางติดต่อกับคลอเดเลียหลังจากที่เธอถุกเนรเทศไป

THE FOOL-เป็นตัวตลกเพียงคนเดียวที่สามารถวิจารณ์กษัตริย์เลียร์ได้ และมีบทบาทที่ฉลาดมีไหวพริบมากที่สุด

เช็คสเปียร์ได้แต่งบทละครแนวประวัติศาสตร์ แนวตลกขบขัน บทละครเศร้ารันทด บทละครกึ่งเศร้ากึ่งขบขัน และบทละครคลาสิก เช่นจูเลียต ซีซ่าร์ และหลายๆเรื่องที่เขานำมาแต่งเป้นบทละครนั้นไม่ใช่เรื่องที่เขาแต่งขึ้นเองและเขาก้ไม่เคยอ้างสิทธิ์เช่นนั้นด้วย แต่เป้นวิธีการนำเอาเรื่องเก่ามาเล่าให้ฟังใหม่เท่านั้น
บทสรุป
เช็คสเปียร์ มีแหล่งข้อมูลที่หลากหลายและนำมาใช้เป็นพล็อต ของบทละครเรื่องต่างๆเช่น จาก บทละครคลาสสิก บันทึกของนักประวัติศาสตร์ และเรื่องที่แต่งขึ้นโดยนักเขียนทั่วไป
                ไม่มีหลักฐานว่าเช็คสเปีนร์ได้แต่งเรื่องทั้งหมดเหล่านั้นตั้งแต่เมื่อใด ได้แต่เพียงเทียบเคียงช่วงเวลาเท่านั้น บทละครแนวประวัติศาสตร์และแนวขบขันส่วนใหญ่จะแต่งขึ้นในครึ่งแรกของช่วงชีวิตการทำงานของเช็คสเปียร์ ต่อมาภายหลังจึงแต่งบทละครประเภทเศร้ารันทด
                บทละครต้นฉบับที่แท้จริงของเช็คสเปียร์น่าจะเป็นขึ้นมาเป็นครั้งแรกแบบ folio หนังสือขนาดใหญ่ ซึ่งพิมพ์ขึ้นหลังจากที่เช็คสเปียร์ตายไปแล้วถึง 7 ปี และไม่มีหลักฐานว่าการพิมพ์แบบ Quato มักเป็นการซึ่งพิมพ์บทละครเรื่องเดียวปรากฏอยู่ในหนังสือเล่มเล้ก บทละครที่พิมพ์แบบนี้มีทั้งสิ้น 18 เรื่องและพิมพ์ในช่วงที่เช็คสเปียร์ยังมีชีวิตอยู่ โดยไม่มีใครทราบแน่ชัดว่าผู้จัดพิมพ์ได้บทละครนั้นมาอย่างไร และที่ทราบแน่ชัดว่าถูกขโมยไปก็คือ แฮมเล็ต โรมิโอกับจูเลียต กษัตริย์เฮนรี่ที่ 5 และ The merry wives of Windsor เรื่องอื่นๆบางเรื่องก็ไม่ได้พิมพ์จากต้นฉบับที่ถูกต้อง และบางเรื่องก็ค่อนข้างจะใกล้เคียงแต่บางเรื่องเมื่อเปรียบเทียบกับ folio ที่พิม์ขึ้นก่อน บางทีก็มีต้นฉบับหลายversion เช่นแฮมเล็ตในค.ศ. 1603 ต้นฉบับถุกขโมยไปอีกปีต่อมาน่าจะเป็นไปได้ว่าจากต้นฉบับของ เช็คสเปียร์ เองและต่อมาก็มีการพิมพ์ละครเรื่องแฮมเล็ต แบบ folioเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1623 ผู้ที่จัดพิมพ์ในระยะต่อมา โดยเฉพาะในช่วงระยะที่ 18-19 ได้เปลี่ยนแปลงเครื่องหมายวรรคตอนจากต้นฉบับ และเพิ่มฉากแทรกเข้าไปเพื่อแบ่งเป็นตอนๆทำให้เข้าใจง่ายขึ้นข้อเท็จจริง
เช็คสเปียร์ต้องแต่งบทละครให้เหมาะสมกับผู้แสดงที่เป็นตัวละครนั้นๆ ถ้าหากบทไม่เหมาะสมก็จะเป้นเรื่องยุ่งยากในการแสดง ดังนั้นจึงเหมือนการบอกให้เรารู้นิสสัยบางอย่างเกี่ยวกับเพื่อนนักแสดงของเช็คสเปียร์ด้วย ในปี 1600 วิลเคมพ์นักแสดงตลกที่พักอยุ่ด้วยกันกับเช็คสเปียร์ เขาแสดงเป็น    ปีเตอร์เพื่อนชายของนางพยาบาลในเรื่องโรมิโอกับจูเลียต ได้ลาออกจากคณะละคร และได้ผู้แสดงคนใหม่มาแทนคือ โรเบิร์ต อาร์มิน ซึ่งแสดงให้คนดูตลกขบขันมากกว่า วิลเคมพ์ เช็คสเปียร์ได้ เขียนบท ทัชสโตนในเรื่องตามใจท่าน และบทของ เฟสต์ในเรื่อง Twelth Night  และบทตัวตลกในเรื่อง KING LEAR  ให้อาร์มินแสดง เป็นต้น


เวนิสวาณิช (The merchant of Venice)
          ไชล็อกเป็นชาวยิว ซึ่ไม่ได้เป็นตัวแทนของความร้ายกาจแต่อย่างใดแต่ถุกกำหนดบทบาทให้เป็นผู้ชายที่ทุกคนรังเกียจชิงชังเพราะความที่เขาเป้นชาวยิวทำให้เขาเกิดความรู้สึกขมขื่นใจ จนทำให้ศตรูของเขาวาดภาพให้เขากลายเป็นคนที่โหดร้ายและไม่มีน้ำใจ แต่ในขณะที่เจสสิกาผู้ซึ่งเป้นลุกสาวของไชล็อก เป้นชาวยิวเช่นกันแต่กลับมีน้ำใจโอบอ้อมอารี ลูกสาวของไชล๊อก ซึ่งภายหลังได้หนีตาม Lorenzo ไป พร้อมกับนำหีบสมบัติที่มีทั้งเงินและเพชรนิลจินดาของบิดาไปด้วย
                ปอร์เตีย – หญิงสาวที่สวยและร่ำรวย ซึ่งบิดาของเธอหมายมั่นว่าเธอจะต้องแต่งงานกับผู้ชายที่สามารถไขปริศนาจากหีบเหล็ก 3 ใบที่ได้เตรียมไว้แล้ว โดยจะต้องเลือกหีบใบที่ถูกต้อง
นางปอร์เตียร้องขอความเมตตา
อันความกรูณาปรานีจะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฟ้าฝนอันชื่นใจ
เปรียบดั่งน้ำฝนอันชื่นใจ
หลั่งมาเองจากฟากฟ้าสุลาลัยสู่แดนดิน
                บาสซานิโอ สุภาพบุรุษซึ่งกำลังอยู่ในช่วงขอความรักจากนางเปอร์เซีย
ไชล็อกเป็นชาวยิวมีอาชีพออกเงินกู้แสดงเหตุผลในการที่เขาเกลียดอันโตนิโอ เนื่องจากมีทัศนคติไม่ดีต่อตน และแข่งขันกันในทางการค้าด้วย ไชล็อกได้แสดงทัศนคติต่อการแก้แค้นเช่นนั้น ข้าพเจ้าเป็นยิว ทั้งการมองและความคิดก้เป้นยิวมิใช่หรือ มือไม้แขนขา ความรุ้สึกรักไคร่เกลียดชัง ทุกอณูในร่างกายของข้าพเจ้าล้วนเป้นยิวไม่ใช่หรือ หากท่านใช้อาวุธทิ่มแทงกายเรา โลหิตจะไม่ไหลออกมาเป้นสีแดงหรือ หากท่านยั่วเย้าล้อเลียนเรา เราจะไม่หัวเราะออกมาหรือ หากท่านให้เราดื่มยาพิษ เราจะไม่ตายหรือ และหากท่านทำผิดสัญญาต่อเรา เราจะไม่ทำการแก้แค้นหรือ ถ้าหากเราไม่ได้มีความแตกต่างจากพวกท่าน เราก้ยังมีความรู้สึกเหมือนพวกท่านเช่นกัน.
เนื้อเรื่อง
อันโตนิโอได้ไปขอยืมเงินจากไชล็อกมาให้บาสซานิโอ เพื่อให้เขาได้แต่งงานกับนางปอร์เตีย ไชล็อกตกลงให้ยืมเงินโดยมีเงื่อนไขว่า ถ้าหากไม่ชำระหนี้สิน ด้วยการยินยอมให้ไชล็อกเฉือนเนื้อสดๆของตนออกไป 1 ปอนด์ ต่อมาปรากฏว่าอันโตนิโอไม่สามารถนำเงินมาชำระได้ ไชล็อกจะนำเขามาขึ้นศาลเพื่อให้ชดใช้หนี้ตามสัญญานางปอร์เตียได้ปลอมตัวเป้นผู้ชายในฐานะทนายความ เธอได้ชี้ให้เห้นช่องโหว่ของกฎหมายว่า มนุษย์ทุกคนอาจจะกระทำผิดพลาดได้ จนในที่สุดอันโตนิโอได้รับประโยชน์จากการแถลงต่อศาล





King Lear (KING LEAR).Semi-comic, semi-tragic drama of the famous story of Shakespeare. It had also provided an opinion...
Posted by Thong D. & Patume on Tuesday, November 3, 2015